حال ما بی آن مه زیبا مپرس

آنچ رفت از عشق او بر ما مپرس

گوهراشکم نگرازرشک عشق

وازصفا وموج آن دریا مپرس

صدقیامت دربلای عشق اوست

درنگر امروز و ازفردا مپرس

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن

ای همنفسان بودن و آسودن ما چیست

یاران همه کردند سفر،بودن ما چیست

بشتاب رفیقا که عزیزان همه رفتند

ساکن شدن و راه نپیمودن ما چیست

ای چرخ همانگیر که از جور تو مردیم

هردم المی بر الم افزودن ما چیست

وحشی چو تغافل زده از ما گذرد یار

افتادن و بر خاک،جبین سودن ماچیست

آنکس که اسب داشت

                      غبارش فرو نشست

گرد سم خران شما نیز

                                  بگذرد.

مرید پیر مغانم زمن مرنج ای شیخ

چرا که وعده تو کردی و او بجا آورد.

قیمت اهل وفا یار ندانست دریغ

قدریاران وفادار ندانست دریغ

درد محرومی دیدار مرا کشت افسوس

یار حال من بیمار ندانست دریغ

یار هر خارو خسی گشت دراین گلشن حیف

قیمت آن گل رخسار ندانست دریغ

زارم انداخت زپاخواری هجران هیهات

ثمن حال مرا یار ندانست دریغ

وحشی آن عربده جو کشت به خواری مارا

قدرعشاق جگرخوارندانست دریغ

در روزگاری که خنده بعضی آدمها

از زمین خوردن توست

برخیز تا بگریند.

گاه زخمی که به پا داشته ام

زیرو بم های زمین را به من آموخته است.

دلی دارم که گرد غم نگردد

می ای دارم که هرگز کم نگردد

دلی دارم که خوی عشق دارد

که جز باعاشقان همدم نگردد

خطی بستانم از میر سعادت

که دیگر غم دراین عالم نگردد

اگر فاسق بود زاهد کنندش

وگر زاهد بود بلعم نگردد

بکن توبه ز گفتار ارچه توبه

ازآن توبه شکن محکم نگردد.

در راه عشق با دل شیدا فتاده ایم

چندان دویده ایم که از پا فتاده ایم

عاشق بسی به کوی تو افتاده است لیک

ما در میان همه،رسوا فتاده ایم

پشت رقیب را همه قرب است و منزلت

مردود درگه تو،همین ما فتاده ایم