قدر اهل درد،صاحب درد می داند که چیست

مرد صاحب درد،درد مرد می داند که چیست

هر زمان در مجمعی گردی چه دانی حال ما

حال تنهاگرد،تنهاگرد می داند که چیست

رنج آنهایی که تخم آرزویی کشته اند

آن که نخل حسرتی پرورد می داند که چیست

قطره ای از باده عشقست صد دریای زهر

هرکه یک پیمانه زین می  خورد ، می داند که چیست

عاشقان را گرچه در باطن جهانی دیگر است

عشق آن دلدار مارا ذوق و جانی دیگر است

سینه های روشنان بس غیبها دانند لیک

سینه عشاق او را غیب دانی دیگر است

شب روان از شاه عقل و پاسبان آنسوشوند

لیک آن جان را از آن سو پاسبانی دیگراست

زاهد برو که فرق من و تو زیاد نیست

تو قانعی به نان جو و من به آب جو

---------------------------------------

در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد

طاعت از دست نیاید،گنهی باید کرد

------------------------------------

ای مفتی شهر،از تو پرگار تریم

با این همه مستی،از تو هشیار تریم

تو خون کسان خوری و ما خون رزان

انصاف بده کدام ،خونخوار تریم

زآن کوزه می که نیست در وی ضرری

پرکن قدحی بخور به من ده دگری

زآن پیش ترای صنم که در رهگذری

خاک من و تو کوزه کند کوزه گری

این روزها نمی دانم چرا ولی

                                  دلم همچون دایره ایست

    که هیچ گوشه ای برایش دنج نیست.

ای دل چو زمانه می کند غمناکت

نا گه برود  ز  تن روان  پاکت

بر سبزه نشین وخوش بزی روزی چند

زآن پیش که سبزه بر دمد از خاکت

چیست قصد خون من آن ترک کافر کیش را

ای مسلمانان نمی دانم گناه خویش را

ای که پرسی موجب این ناله های دلخراش

سینه ام بشکاف تابینی درون خویش را

گر به بد نامی کشد کارم درآخر دور نیست

من که نشنیدم در اول پند نیک اندیش را

دام دگر نهاده ام تا که مگر بگیرمش

آنکه بجست از کفم بار دگر بگیرمش

آنکه به دل اسیرمش در دل و جان پذیرمش

گرچه گذشت عمر من باز ز سر بگیرمش

راه برم به سوی او شب به چراغ روی او

چون برسم به کوی او حلقه در بگیرمش

تابه سحر بپایمش همچو شکر بخواهمش

بند قبا گشایمش بند کمر بگیرمش

خواب شده است نرگسش زود درآیم از پسش

کرد سفر به خواب خوش راه سفر بگیرمش

افسوس که سرمایه زکف بیرون شد

وزدست اجل بسی جگرها خون شد

کس نامداز آن جهان که پرسم از وی

کاحوال مسافران عالم چون شد