اگر دنیا نباشد دردمندیم

وگر باشد،به مهرش پایبندیم

حجابی زین درون،آشوب تر نیست

که رنج خاطراست،ارهست و گرنیست

بیا به نیک وبد روزگار خنده زنیم

به نقشبندی ناپایدار خنده زنیم

زمانه صفحه ی آینده را نهان دارد

به کارهای نهان  آشکار خنده زنیم

ماه رمضان شد  می و میخانه  ور افتاد

عیش و طرب و مستی به وقت سحرافتاد

چون خاک در هوای تو از پافتاده ام

چون اشک درقفای تو با سر دویده ام

من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش

از دیگران حدیث جوانی شنیده ام

بدنامی حیات دو  روزی  نبود  بیش

آنهم کلیم با تو بگویم  چسان  گذشت

یک روز صرف بستن دل شد به این و آن

روز دگر  بکندن  دل زین  آن گذشت

ای خوشا فعلگی و حمالی

باهمه برهنگی، خوشحالی

ترسم ز فرط شعبده چندان خرت کنند

تا داستان عشق وطن باورت کنند

زنجیر عدل و قصه نوشیروان وخر

آورده اند تا به حقیقت خرت کنند!!!!!!!!!!

آری آنان که نفهمند خوشند

باری  ارباب  خرد  بار کشند

هرکه از فهم نصیبش بیش است

دلش از نیش حوادث ریش است

گناه کردن پنهان به از عبادت فاش

اگر خدای پرستی هوا پرست مباش

به چشم عجب و تکبر نگه به خلق مکن

که دوستان خدا ممکن اند در اوباش

ای خوشا زندگی دهقانان

       زندگی باد، حلال آنان